| روایتی از آموخته ها و نیاموخته های من در دانشگاه فرهنگیان |
| کد مقاله : 1062-PANF |
| نویسندگان |
|
محسن تقی ئی * معاون آموزشی دبستان همایون دلبران |
| چکیده مقاله |
| از نخستین گام های تحول بنیادین ارتقای مراکز تربیت معلم است که در کشور ما در سال 1391 با تاسیس دانشگاه فرهنگیان این امر صورت گرفت.در این پژوهش چگونگی معلم شدن یک دانش آموخته دانشگاه فرهنگیان با روش خودمردم نگاری مورد بررسی قرار گرفت .نگارنده در گام نخست با بیان روایتی آنچه را که در طی دوران تحصیل در دانشگاه فرهنگیان بر او گذشته بود را بیان کرد و سپس با روش تحلیل مضمون ،داده ها را تحلیل کرد.دانشجومعلم از عملکرد برخی از مدرسان دانشگاه ناراضی بود و معتقد بود ضعف در تدریس اساتید عواقب ناگواری می تواند برای آینده معلمی دانشجومعلمان به همراه داشته باشد.همچنین بخش اعظمی از دوران تحصیل نگارنده در دوره همه گیری کرونا طی شده بود و نگارنده اعتقاد داشت آموزش مجازی کیفیت کافی را نداشته است و این نکته در تدریس برخی از اساتید ناآشنا با فضای اینترنتی و الکترونیکی بیشتر مشهود بوده است.نگارنده کارورزی را نقطه عطف مهمی در شکل گیری هویت معلمی دانشجومعلمان می داند.در سال آخر دانشجویی نیز دانشجومعلمان ورودی 1398دانشگاه فرهنگیان به علت کمبود معلم به سرکلاسهای درس فرستاده شدند . همزمان هم دانشجو و هم معلم بودند.تدریس در ضمن دانشجویی آثار خوبی مانند کسب تجربه حرفه ای برای دانشجومعلمان داشت و از طرفی مطالعه همزمان دروس دانشگاهی و تدریس موظف در مدرسه شرایط سختی را ایجاد کرده بود. |
| کلیدواژه ها |
| دانشجومعلم،دانشگاه فرهنگیان،تدریس،آموزش مجازی |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط |